درمان رطوبت چشم در طب سنتی اسلامی
10 اردیبهشت, 1403
بدون دیدگاه
حرزی که منسوب به حضرت علی علیه السلام است و گفته شده که ایشان بر بازوی خود این حرز را می بسته اند خواصی بسیار دارد که در ادامه به آن اشاره خواهم داشت.
این حرز را بهتر است فرد بر پوستی مثل پوست آهو یا بز بنویسد ولی با نوشتن روی کاغذ چیزی از خواص آن کم نخواهد شد.
بهتر است این حرز را روی کاغذ زرد نوشته و به بازو ببندند و یا در کیف پول یا کیف کارت های بانکی پنهان کنند.
مهم این است که این حرز همراه فرد باشد و اهمیت ندارد که بر بازو بسته شود یا…
افرادی که از این حرز استفاده می کنند باید بدانند که نباید به هیچ وجه به این حرز بی احرامی شود برای مثال نباید کیفی که برای این حرز استفاده می شود را در جیب پشت بگذارند و یا در جایی که عرق بدن به آن برسد و یا در حمام خیس شود چون گاهی اثر عکس می گذارد.
اگر بتوانید این حرز را با مداد بنویسید و به صورت مثلث بپیچید بهتر است.
بعضی گفته اند حرز را روی کاغذ زرد بنویسید بهتر است.
بهترین زمان برای نوشتن حرز یکشنبه بین نماز ظهر و عصر و پنجشنبه ساعات اولیه روز می باشد.
حرز لأمير المؤمنين ع بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ أي كنوش أي كنوش أرشش عطينطينطح يا ميططرون فريالسنون ما وماسا ماسوما يا طيطشالوش خيطوش مشفقيش مشاصعوش أوطيعينوش ليطيفتكش هذا هذا وَ ما كُنْتَ بِجانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنا إِلى مُوسَى الْأَمْرَ وَ ما كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ اخْرُجْ بِقُدْرَةِ اللَّهِ مِنْهَا أَيُّهَا اللَّعِينُ بِعِزَّةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ اخْرُجْ مِنْهَا وَ إِلَّا كُنْتَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ اخْرُجْ مِنْهَا فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ اخْرُجْ مَذْؤُماً مَدْحُوراً مَلْعُوناً كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا اخْرُجْ يَا ذَوِي الْمَخْزُونِ اخْرُجْ يَا سورا سور بِالاسْمِ الْمَخْزُونِ يَا ميططرون طرعون مراعون تَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ يَاهِيّاً شَرَاهِيَّا حَيّاً قَيُّوماً بِالاسْمِ الْمَكْتُوبِ عَلَى جَبْهَةِ إِسْرَافِيلَ اطْرُدْ عَنْ صَاحِبِ هَذَا الْكِتَابِ كُلَّ جِنِّيٍّ وَ جِنِّيَّةٍ وَ شَيْطَانٍ وَ شَيْطَانَةٍ وَ تَابِعٍ وَ تَابِعَةٍ وَ سَاحِرٍ وَ سَاحِرَةٍ وَ غُولٍ وَ غُولَةٍ وَ كُلِّ مُتَعَبِّثٍ وَ عَابِثٍ يَعْبَثُ بِابْنِ آدَمَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِين
حرز دیگری هم از امیر المومنین علیه السلام وارد شده که در ارشاد شیخ مفید مفصل آورده است و ما متن آن را کامل برای شما می گذاریم متن عربی حرز بعد از ترجمه آن در آخر آورده شده که اگر کسی بخواهد می تواند آن را در ادامه حرز بالا بنویسد.
الإرشاد للمفيد / ترجمه رسولى محلاتى، ج 2، ص. 151
حسن بن محمد (بسند خود) از عمر بن على از پدرش على بن الحسين عليهما السلام روايت كند كه فرمود. چيزى مانند مقدم كردن در دعا نديدم، زيرا در هر زمان اجابت دعا براى بنده آماده نيست.
(يعنى پيش از گرفتارى و حاجت خواستن بايد دعا كرد زيرا ممكن است همان پيش دستى و پيش گيرى در دعا از بلائى كه مقدر شده پس از اين برسد جلوگيرى كند و حاجتى كه قرار است پس از اين به اجابت رسد، بدان واسطه به اجابت رسد، و چنان نيست كه هر زمان انسان دعا كرد اجابت بدنبال آن باشد، و اين دستورى است براى آنكه بنده خدا در همه اوقات از دعا دست برندارد، و چنين نباشد كه تنها در هنگام گرفتارى و حاجت دعا كند).
و از جمله دعاهائى كه از آن حضرت رسيده هنگامى كه مسرف بن عقبة (براى سركوبى مردم مدينه) بدان سو رهسپار شد (و شرح آن پس از دعا بيايد) اين دعا بود كه ترجمه اش چنين است:
«پروردگارا چه بسيار نعمتى كه بمن ارزانى داشتى و سپاسگزارى من براى تو در برابر آن اندك بود، و چه بسا پيش آمد ناگوارى كه مرا بدان مبتلا ساختى و بردبارى من در برابرش اندك بود، پس اى خدائى كه هنگام ارزانى داشتن نعمتش سپاسگزارى من اندك بود ولى دست از يارى من برنداشتى، اى بخشايشگرى كه هرگز بخشش او منقطع نگردد، و اى آنكه داراى نعمتهاى بيشمارى، بر محمد و آل او درود فرست، و شر اين مرد را از من بگردان، پس من همانا تو را برابر او قرار دادم (و از تو ميخواهم كه از آنرو كه بسوى من آيد او را بازگردانى) و از بدى و آزارش بتو پناه مى برم».
متن عربی حرز به این صورت آمده:
رَبِّ كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ قَلَّ لَكَ عِنْدَهَا شُكْرِي وَ كَمْ مِنْ بَلِيَّةٍ ابْتَلَيْتَنِي بِهَا قَلَّ لَكَ عِنْدَهَا صَبْرِي فَيَا مَنْ قَلَّ عِنْدَ نِعْمَتِهِ شُكْرِي فَلَمْ يَحْرِمْنِي وَ قَلَ عِنْدَ بَلَائِهِ صَبْرِي فَلَمْ يَخْذُلْنِي يَا ذَا الْمَعْرُوفِ الَّذِي لَا يَنْقَطِعُ أَبَداً وَ يَا ذَا النَّعْمَاءِ الَّتِي لَا تُحْصَى عَدَداً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ادْفَعْ عَنِّي شَرَّهُ فَإِنِّي أَدْرَأُ بِكَ فِي نَحْرِهِ وَ أَسْتَعِيذُ بِكَ مِنْ شَرِّهِ فَقَدِمَ مُسْرِفُ بْنُ عُقْبَةَ الْمَدِينَةَ وَ كَانَ يُقَالُ لَا يُرِيدُ غَيْرَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ فَسَلِمَ مِنْهُ وَ أَكْرَمَهُ وَ حَبَاهُ وَ وَصَلَه
پس مسرف بن عقبه بمدينه آمد، و گويند. هدفش تنها آزار على بن الحسين (ع) بود ولى بوسيله اين دعا از شر او سالم مانده، و او را اكرام نموده و با او احسان و مهربانى كرد.
(مترجم گويد. از داستانهاى ننگين دوران يزيد و بنى اميه جريان آمدن مسرف بن عقبه بمدينه است، و نام اين مرد جنايت پيشه مسلم بن عقبه بوده و بواسطه اسراف در خونريزى و جنايتى كه در مدينه كرد او را مسرف بن عقبة ناميدند، و ملخص داستان اين بود كه پس از شهادت حضرت سيد الشهداء عليه السّلام مردم مدينه بسركردگى عبد اللَّه بن حنظلة به بنى اميه شوريدند و فرماندار بنى اميه را از مدينه بيرون كردند، يزيد كه از جريان مطلع شد لشكرى بسركردگى مسلم بن عقبه براى سركوبى مردم مدينه فرستاد و چند تن از خونخواران نامى، چون حجاج بن يوسف را نيز همراه او كرد و اين جريان در سال 63 هجرى يعنى دو سال پس از شهادت امام حسين عليه السّلام بود، پس مسلم بن عقبه آمد و در بيرون مدينه در جايى بنام حره واقم با مردم مدينه جنگ كرد، و در آغاز مسلم بن عقبة و لشكرش شكست خوردند و رو بهزيمت نهادند، ولى با سرزنشهائى كه مسلم از آنان كرده و نويد و تهديد بازشان گردانده اين بار مردم مدينه را شكست داده بشهر درآمدند و در فاصله چند روز كه در مدينه بودند چنان جناياتى كردند كه پس از شهادت سيد الشهداء عليه السّلام شنيع ترين كردار بنى اميه بود و شهر مدينه را به لشگر خود مباح كرده كوچكترين كارشان اين بود كه سيصد زن پستان بريدند، بزنان و دختران تجاوز كردند تا جايى كه هشتصد دختر باكره از آنان باردار شد و چون بزائيدند نام آن كودكان را فرزندان حره ناميدند، و از آن پس هر دخترى را شوهر ميدادند شرط بكارت نميكردند، هزار و چهار صد تن از انصار و هزار و سيصد تن از مهاجر (كه در زمره اصحاب رسول خدا (ص) بودند) بكشتند و رويهم جز انصار و مهاجر عدد كشتگان بده هزار نفر رسيد، مسجد رسول خدا (ص) را براى اسبان و شتران خود اصطبل كرده بودند، مردم را نزد مسلم مى آوردند و او از ايشان بيعت ميگرفت كه همگى بنده يزيد هستند و يزيد صاحب اختيار مال و جان و ناموس و دين ايشان است، پس هر كه زير بار چنين بيعتى ميرفت رهايش ميكردند، و هر كس كوچكترين كندى و تأملى در بيعت نشان ميداد بيدرنگ گردنش را ميزدند، تنها در ميان همه اين گيرودار، حضرت زين العابدين عليه السّلام و خاندانش از اين جنايات آسوده ماندند، و اساسا هر كس در خانه آن حضرت بود بدستور مسلم در امان بود و كسى بخانه آن حضرت كارى نداشت از اين رو بسيارى از زنان و كودكان بخانه آن جناب پناهنده گشتند و شماره آنان چنانچه از كتاب ربيع الابرار نقل شده به چهار صد نفر رسيد كه همگى را در آن مدت كه مسلم بن عقبة در مدينه بود سرپرستى كرده خورش و خوردنى و نفقه ايشان بداد، و گويند. يكى از آن زنان گفت: بخدا من در كنار پدر و مادرم چنين زندگانى بخوشى و آسودگى نكرده بودم، و چنانچه مؤلف فرموده، همه اينها ببركت دعائى بود كه آن بزرگوار خواند، و برخى گفته اند. يزيد چنين سفارشى در باره آن حضرت بمسلم ابن عقبة كرده بود، زيرا آن حضرت در شورش مردم مدينه شركت نكرده بود، (چنانچه در حديث 25 در کتاب ارشاد نيز بدان اشاره شده است).
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به ایوان طب می باشد.
