چرا بعد از حجامت ضعف می کنیم؟
6 اردیبهشت, 1403
بدون دیدگاه
در کلیه کتب پزشکی جدید، آدرنالین و افدرین به منزله مهم ترین داروها برای معالجه آسم و تنگی تنفس معرفی شده اند و عموم اطبای دنیا داروهای مشابه آنها را که در اصطلاح پزشکی به نام داروهای سمپاتومی متیک نامیده می شوند در موارد مختلف و مخصوصا برای معالجه آسم و برونشیت مزمن به کار می برند.
انواع قرص ها و شربت های مختلف به نام های گوناگون ولی با همین مواد، بازارهای دارویی دنیا را پر کرده و همه روزه به مقدار فوق العاده زیاد مصرف می شوند.
اختصاص افدرین برای معالجه تنگی نفس آسم در حکم کینین برای مالاریا و انسولین برای دیابت است.
از اوایل قرن بیستم مسیحی ابتدا آدرنالین و پس از آن افدرین برای معالجه آسم به کار رفت و آن قدر موثر واقع شد که به زودی شهرت جهانی یافت و دست سایر داروهای معالج این بیماری را از پشت بست و به عنوان قهرمان داروها معرفی گردید!
ولی همانطور که معمولا سرنوشت هر داروی جدیدالاکتشافی نیز چنین است، پس از مدتی کم کم زیان های آنها معلوم شد و در این اواخر محققان با تجربه های دقیق دریافتند که ضرر این داروها بیش از نفع آن هاست.
برای اثبات این مطلب ابتدا باید بگوییم که آسم یکی از بیماری هایی است که اصولا سیر طولانی و مزمن داشته و استعداد بروز حملات متوالی و مکرر که ماه ها بلکه سال ها به طول می انجامد در آن زیاد دیده می شود.
در کتاب مفصل پزشکی جلد ۵ چاپ ۱۹۵۰ صفحه ۲۳۲ می نویسد:
بیماران مبتلا به آسم را می شناسیم که در مدت چند سال چندین لیتر آدرنالین برای آن ها تجویز شده است و با توجه به این، معمولا محلول آدرنالین را هر دفعه چند قطره فقط روی قند ریخته و در دهان می کنند تا دارو جذب شود و یا فقط یک سانتی متر مکعب از آن محلول را تزریق می کنند، بنابراین چندین هزار مرتبه باید تجویز شود تا چند لیتر به کار رود و از این جا طولانی بودن معالجه و افراط در استعمال آدرنالین معلوم می شود.
البته یک دارو هر چه قدر هم که مضر باشد اگر فقط یکی دو مرتبه تجویز گردد نتایج سوئی برای بیمار نخواهد داشت و اگر هم داشته باشد کم و قابل جبران است ولی هرگاه ناچار شوند مثل آدرنالین و افدرین به دفعات زیاد و کرارا به بیماران بدهند کم کم آثار مضر آن ها ظاهر خواهد شد.
یکی از عوارض آسم که همیشه و مخصوصا در مواردی که آسم قدری طولانی بوده یا توام با مقدار زیادی اخلاط بلغمی در سینه باشد باید متوجه آن بود ضعف قلب است.
آسم همیشه باعث ضعف قلب می شود و ضعف قلب به نوبه خود مانع از بهبودی آسم گردیده، بنابراین حلقه مضر و خطرناکی به وجود می آید. و چون معلوم شد که ضعف قلب مانع از بهبود بیماری آسم می شود و سیر آن را طولانی می کند، می گوییم که افدرین مضعف قلب است و باعث شدت وخامت آن می گردد و علت آن تاثیر مستقیم در روی شرایین قلب و انقباض آن ها است.
بسیار جای تأسف است که در قرن بیستم با وجود اکتشافات شگرف دانش پزشکی داروهایی برای معالجه بیماران به کار می برند که خود آن مولد بیماری است و برای این که شما پژوهشگران عزیز کیفیت بروز این اختلالات را دریابید می گوییم که بدن مبتلایان به آسم غیر از بدن شخص سالم می باشد، در بدن شخص سالم تعادل و پایداری بین عمل اعصاب واگو سمپاتیک موجود است.
هرگاه یکی از این دو دستگاه موقتا و به علتی از حال تعادل خارج شود دستگاه دیگر خود به خود تحریک می شود و بدن را به حال اولیه برمی گرداند و تعادل را حفظ می کند ولی مبتلایان به آسم تعادلی ناپایدار دارند به این معنی که هرگاه یکی از این دو دستگاه تحریک شود دستگاه دیگر عکس العمل نشان می دهد و بیش از اندازه طبیعی از حال تعادل خارج شده و عوارض ایجاد می کند.
مثلا هرگاه آدرنالین به مقداری که معمولا تجویز می شود به شخص سالم تزریق کنیم ابتدا باعث انقباض عروق و سپس در نتیجه عکس العمل بدن تولید اتساع عروق می شود ولی این اتساع چندان زیاد نیست و بدن در مدت کمی مجددا به حال عادی برمی گردد.
اما در شخص مبتلا به آسم که تعادل دستگاه واگو سمپاتیک او ناپایدار است، آدرنالین ابتدا سریعا اثر کرده باعث انقباض عروق می شود و به این ترتیب ورم مخاط برنش ها رفع شده و اسپاسم برنشن ها نیز مرتفع می شود و راه ورود و خروج هوا باز می شود ولی پس از رفع این تاثیر اولیه عکس العمل سوء آن بروز می کند، عروق متسع شده و ورم بیش از مقدار اولیه مجددا تولید می شود و در اکثر اوقات، ترشحات بلغمی غلیظ و لزج در داخل برنش ها و برنشیول ها به وجود می آید.
این ورم و ترشحات به منزله خار محرکه ای تاثیر کرده و به طریق رفلاکس باعث تشنج عضلات حلقوی برنشیول ها و عضلات تنفسی می شود یعنی حمله آسم را به وجود می آورد این جا است که مولف می گوید داروهای آسم خود مولد آسم هستند. در این حال ناچار باید باز آدرنالین استعمال کرد…!
استعمال مجدد آدرنالین عیناً همین وضعیت را تولید و ادامه می دهد و این امر که به منزله یک حلقه مضر محسوب می شود باعث طولانی شدن و شدت وخامت بیماری می شود و خطر ایجاد می کند، بنابراین آدرنالین و افدرین اگر چه نفع عاجل و فوری دارند ولی ضرر آن ها به مراتب بیشتر است، بلکه در حقیقت خود آن ها استعداد حملات بعدی آسم را زیاد تر می کنند.
در کتاب مفصل طب جلد ۵ صفحه ۲۱۵ آمده است از وقتی که افراط در استعمال آدرنالین و داروهای مشابه آن شده است، تلفات حاصل از آسم زیادتر شده زیرا باعث اتساع رگ های کویین و ازدیاد ترشحات بلغمی داخل برنش ها و انسداد مجاری تنفس از این بلغم لزج شده است.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به ایوان طب می باشد.
