بهترین روش در طب سنتی اسلامی برای تقویت سیستم ایمنی چیست ؟؟؟

قطعی ترین روش برای بالا بردن سیستم ایمنی چیست ؟

مطمئناً قطعی ترین سخن ها را از کلام اهل بیت باید به دست بیاوریم تا بفهمیم خالق این تن یعنی خداوند باری تعالی ایمن شدن بدن ما انسان ها را به واسطه چه چیزی بالا می برد و بالعکس چه چیز هایی این سیستم را ضعیف خواهد کرد  .

استاد کاردانپور طی سخنرانی خود موارد بسیاری را بیان فرمودند که همه آنها در دوره وقایه بیان شده است ولی خلاصه آن را برای شما آورده که با توضحات کامل ایشان بیان فرموده اند و ما برای تسهیل در خواندن همه آن را نیاورده ایم ولی در فایل بارگذاری شده در دوره که در سایت می باشد هم آن بیان شده است .

ایشان موارد بسیاری را بیان کردند که یک نظریه جدید هم ایشان آورده اند که تطبیق بین سیستم ایمنی و سیستمی ایمانی را بیان فرمودند و برای ما خیلی جالب بود و در ادامه تاکیدشان بر روی کم خوری و کم نوشی بود که با این استدلالات بیان فرمودند :

منع از پرخوری

وَ قَالَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله ‏ كُلْ وَ أَنْتَ تَشْتَهِي وَ أَمْسِكْ وَ أَنْتَ تَشْتَهِي‏ [1]

بخورید در حالی که گرسنه شدید و دست از غذا بکشید در حالی که هنوز گرسنه هستید

یکی از مهمترین آداب غذا خوردن که شاید بتوان گفت مهمترین نقش سلامتی را به دست خود گرفته است کم خوری و دوری از پر خوری است و اگر کسی بتواند این ادب را رعایت کند و به اندازه نیاز بدنش غذا بخورد و پر خوری نکند هیچگاه بیمار نخواهد شد همانطور که در این احادیث به وضوح به آن اشاره کرده است.

عن امیر المومنین عليه السلام: لا يَجتَمِعُ الجوعُ وَ المَرَضُ[2]. بیماری با گرسنگی قابل جمع نیست

این تمام کلام است که حضرت در یک جمله بیان فرموده اند که اگر کسی همیشه گرسنگی بکشد و  خودشت را عادت به این کار دهد هیچگاه بیمار نخواهد شد.

قال امیر المومنین عليه السلام: مَنِ اقتَصَرَ في أكلِهِ كَثُرَت صِحَّتُهُ، و صَلُحَت فِكرَتُهُ[3].

حضرت علی علیه السلام : کسی که اقتصار و کمی را در خوردن انتخاب کند کثرت و زیادی در سلامتی شامل حالش می شود و از فکر صالحی برخوردار می شود.

الإمام عليّ عليه السلام فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ: يَنبَغي لِلعاقِلِ أن يَتَذَكَّرَ عِندَ حَلاوَةِ الغِذاءِ مَرارَةَ الدَّواءِ[4].

برای عاقل شایسته است زمانی که به یاد لذت و حلاوت غذا می افتد یادی هم از تلخی دارو بکند.

یعنی کسی که به دنبال لذت های دنیوی و خوراکی های آن باشد باید تلخی دارو را هم پیش روی خود ببیند .

رسول اللّه صلى الله عليه و آله: امُّ جَميعِ الأَدوِيَةِ قِلَّةُ الأَكلِ[5].  مادر همه دارو ها کم غذا خوردن است .

این نکته حتی برای کسانی که بیمار هم شده اند قابل توجه است یعنی کسی که بیمار هم می شود اگر بخواهد از مادر همه دارو ها برای سلامتی خود استفاده کند باید کم غذا بخورد تا بدن خودش با بیماری مقابله کند و سلامتی را بدست بیاورد.

الإمام عليّ عليه السلام: قِلَّةُ الأَكلِ يَمنَعُ كَثيراً مِن أعلالِ الجِسمِ[6].  کم غذا خوردن مانع می شود از بسیاری از درد های جسم .

قال امیر المومنین عليه السلام: أقلِل طَعاماً تُقلِل سَقاماً[7].  ثمره کم غذا خوردن کم بیمار شدن است.

قال امیر المومنین عليه السلام: مَن قَلَّ طَعامُهُ قَلَّت آلامُهُ[8].  کسی که طعامش کم است درد های کمتری هم دارد.

قال امیر المومنین عليه السلام: قِلَّةُ الغِذاءِ أكرَمُ لِلنَّفسِ، و أدوَمُ لِلصِّحَّةِ[9]. کمی غذا کرامت نفس و دوام در سلامتی برای انسان می آورد.

قال امیر المومنین عليه السلام: إنَّ صِحَّةَ الجِسمِ مِن قِلَّةِ الطَّعامِ، و قِلَّةِ الماءِ[10].  قطعا سلامتی برای جسم با کم خوری و کم نوشیدن به دست می آید.

الإمام عليّ عليه السلام: الصِّيامُ أحَدُ الصِّحَّتَينِ[11].  روزه یکی از دو سلامتی برای بدن است

شاید منظور از اینکه حضرت یکی از دو سلامتی را روزه بیان می کنند برداشت از این باشد که یک قسم از سلامتی با روزه به دست می آید و قسم دیگرش با کم خوری چون روزه یکسری از فضولات اضافی در بدن را ذوب می کند و کسی که پرخوری کند این فضولات جای گزین می شود و کسی که بخواهد این دو سلامتی را بدست بیاورد بهتر است هم روزه بگیرد و هم در زمان افطار و سحر و زمان های غیر از روزه داری کم غذا بخورد.

الامام علی  عليه السلام: التَّجَوُّعُ أنفَعُ الدَّواءِ[12].  گرسنگی کشیدن نافع ترین دوا به حساب می آید.

کم خوری علاوه بر کلیّت آن که انسان را از بیماری دور می کند و خودش درمان برای همه درد هاست منافعی دیگر هم برای آن ذکر شده که قابل ذکر است .

استقامت بدن

نکته ای که از این قسمت از احادیث به دست می آید این است که برخلاف برداشت های غلط جامعه و تبلیغات سوء همه فکر می کنند هر کس بیشتر غذا بخورد بیشتر توانایی دارد و بیشتر بدنش در مقابل بیماری استقامت دارد و گاها فکر می کنند قوت همیشه از غذا بدست می آید ولی این خلاف دستورات اسلامی است و برعکس در این روایات به صراحت بیان می کند اگر می خواهید بدن مقاوم و به تعبیر امروزی سیستم دفایی قوی داشته باشید کم غذا بخورید.

الإمام الرضا عليه السلام: لَو أنَّ النّاسَ قَصَروا فِي الطَّعامِ، لَاستَقامَت أبدانُهُم[13].

اگر مردم اقتصار و کم خوردن را در غذا رعایت می کردند قطعا بدن های مقاوم تری داشتند.

الإمام الرضا عليه السلام: إنَّ الجَسَدَ بِمَنزِلَةِ الأَرضِ الطَّيِّبَةِ الخَرابِ؛ إن تُعوهِدَت بِالعِمارَةِ وَ السَّقيِ مِن حَيثُ لا تَزدادُ مِنَ الماءِ فَتَغرَقَ ولا تُنقَصُ مِنهُ فَتَعطَشَ، دامَت‏ عِمارَتُها و كَثُرَ رَيعُها و زَكا زَرعُها. و إن تَغافَلتَ عَنها فَسَدَت و نَبَتَ فيهَا العُشبُ. وَ الجَسَدُ بِهذِهِ المَنزِلَةِ وَ التَّدبيرِ فِي الأَغذِيَةِ وَ الأَشرِبَةِ، يَصلُحُ و يَصِحُّ و تَزكُو العافِيَةُ فيهِ. وَ انظُر… ما يُوافِقُكَ و ما يُوافِقُ مَعِدَتَكَ، و يَقوى عَلَيهِ بَدَنُكَ و يَستَمرِئُهُ مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّرابِ، فَقَدِّرهُ لِنَفسِكَ وَ اجعَلهُ غِذاكَ[14]. بدن، همانند زمين پاك و آماده براى زراعت است كه اگر در آبادانى و آبْدهى بِدان، مراقبت شود، به‏گونه‏اى كه آب، نه فراوان‏تر از نياز به آن برسد تا آن را غرق كند و نه از اندازه كمتر باشد تا آن را به تشنگى‏گرفتار سازد، آبادانى‏اش استمرار مى‏يابد و خرّمى‏اش فزونى مى‏گيرد و كِشتش بالندگى و بركت مى‏يابد؛ امّا اگر از آن غفلت شود، به تباهى مى‏گرايد و علف هرز در آن مى‏رويد. بدن، چنين حكايتى دارد و تدبير آن در خوراك و نوشاك، چنين است. [پس،] سامان و سلامت مى‏يابد و عافيت در آن، ريشه مى‏گسترد. بنگر كه… چه چيز با تو و با معده‏ات سازگار است و تنت با چه چيز نيرو مى‏گيرد و بدنت چه خوردنى و نوشيدنى‏اى را مى‏گوارد. همان را براى خويش مقرّر بدار و خوراك خود گير.

[1] طب النبي صلى الله عليه و آله و سلم ؛ ؛ ص19

[2] غرر الحكم، ح 10569، عيون الحكم و المواعظ، ص 533، ح 9739.

[3] غرر الحكم، ح 8803، عيون الحكم و المواعظ، ص 437، ح 7559.

[4] شرح نهج البلاغة، ج 20، ص 272، ح 149

[5] المواعظ العدديّة، ص 213.

[6] غرر الحكم، ح 6768، عيون الحكم و المواعظ، ص 370، ح 6248.

[7] غرر الحكم، ح 2336.

[8] غرر الحكم، ح 8409، عيون الحكم و المواعظ، ص 455، ح 8220.

[9] غرر الحكم، ح 6819، عيون الحكم و المواعظ، ص 370، ح 6240.

[10] تحف العقول، ص 172، بشارة المصطفى، ص 25 بحار الأنوار، ج 66، ص 425، ح 41.

[11] غرر الحكم، ح 1683.

[12] غرر الحكم، ح 903، عيون الحكم و المواعظ، ص 51، ح 1321.

[13] مكارم الأخلاق، ج 2، ص 180، ح 2466، المحاسن، ج 2، ص 221، ح 1666  بحار الأنوار، ج 62، ص 142، ح 9.

[14] طبّ الإمام الرضا عليه السلام، ص 13، بحار الأنوار، ج 62، ص 310 نحوه.

برگرفته از کتاب حفایفی در مورد پیشگیری جلد 1 . دکتر جواد کاردانپور