در برخی احادیث از کسانی که بدون توجه به وسائلی که خداوند قرار داده است،رفع مشکل خود را با دعا می طلبند یاد شده است. این گونه افراد در پنج دسته ذیل قرارمی گیرند:

کفر و عناد نسبت به حق مانع عنایت الهی و مشمول رحمت خاص او گشته و در لحظه انتقام رحمت عام را نیز تغییر می دهد و هر دعایی حتی تقاضای پیامبر بزرگ خداوند در حق پسر را بی تاثیر می سازد.

1. شخصی که خداوند مالی به او عنایت کرده، و او با اسراف و تبذیر و مصرف نابجا اموالش را به هدر می دهد و از خداتقاضای روزی می کند.
2. مردی که از سوء خلق همسر خود و اذیت های پی درپی او به تنگ آمده و از خدامی خواهد تا او را از دست آن زن راحت کند، حال آنکه خدا راه طلاق را در پیش روی او گذاشته است.
3. شخصی که از آزار مکرر همسایه اش شکوه می کند و او را به خاطر آن نفرین می کند، در حالی که می تواند خانه اش را بفروشد و در جای مناسبی منزل اختیار کند.
4. آنکه در خانه نشسته، کار نمی کند و از خدا طلب رزق می کند در حالی که خداوندراههای روزی را پیش روی او قرار داده است.
5. کسی که مالی را به دیگری قرض داده است و مقروض انکار می کند.

سپس دست به دعا برداشته و از خدا برگشت مال خویش را می طلبد، در صورتی که خداوند به او دستور شاهد گرفتن داده است.

خلاصه ی گناهانی که موجب رد شدن دعا می شوند عبارتنداز:

1. نیت بد
2. پلیدی باطن
3. دورویی با برادران دینی
4. باور نداشتن اجابت دعا
5. تاخیر درنمازهای واجب تاوقتش بگذرد( نماز اول وقت در اجابت دعا بسیار موثر است)
6. ترک کارخیرو صدقه
7. گفتن کلمات زشت وناسزا
8. یاس و ناامیدی از رحمت الهی ( پا فشاری کردن بر دعا بسیار خوب است و نباید نا امید شد ).