شبکه های اجتماعی
فروش ویژه
299.000 تومان
مقالات اخیر

آسیب و زیانهای داروهای خواب آور

آسیب و زیانهای داروهای خواب آور

آنچه در این مقاله خواهید خواند

زیان داروهای خواب آور را مدت هفتاد سال است نه تنها در کتاب های درمان شناسی و داروشناسی که رسماً در دانشکده های پزشکی تدریس می شوند، گوشزد می کنند، بلکه طی مقالاتی در مطبوعاتی علمی و غیر علمی نیز یادآور می شوند.

از جمله در کتاب فارماکولوژی بالینی، تالیف پرفسور استانلی آلستند که به علت شهرت و اهمیتی که داشته چاپ بیست و یکم آن در سال ۱۹۶۵ منتشر و به اکثر زبان ها از جمله به زبان فارسی نیز ترجمه شده است:

به پزشکان توصیه می کنند که در هنگام تجویز داروهای خواب آور احتیاط کنند و تاکید می کنند که داروهای خواب آور نباید خطر عادت و اعتیاد در پی داشته باشند و نیز در کنگره ای که عده زیادی از پزشکان دوازده کشور در شهر صنعتی مانهایم آلمان غربی به مدت یک هفته درباره مسمومیت و خطرات داروها تشکیل گردید مورد بحث و بررسی قرار داده بودند.

پروفسور هوف رئیس کلینیک دانشکده  پزشکی فرانکفورت اظهار نظر کرد که داروها به منزله کاردی برای طب داخلی محسوب می شوند، و اضافه کرد هر گاه قرص های سردرد به صورت عادت و به مقدار زیاد مصرف شوند باعث ایجاد سردرد و ناراحتی های شدید می شوند و خوردن مرتب قرص های خواب آور باعث کم خونی و یا ایجاد ناراحتی در خواب طبیعی می شوند.

عوارض داروهای خواب آور

در ماهنامه دانشمند در شماره های قبل از انقلاب اسلامی نیز مقاله ای از مطبوعات علمی خارجی راجع به خواب درج شده بود که مجله خواندنی ها در شماره ۲۹ سال ۳۲ مورخ ۴دی ماه ۱۳۵۰ به نقل آن پرداخته است در آن مقاله چنین می خوانیم:

استفاده از قرص های خواب آور و آن هم به طور مداوم، عوارض زیادی دربر دارد که بیماران و حتی بسیاری از پزشکان به آن واقف نیستند پس از خوردن آن قرص ها همین که خواب و آرامش سپری شد جای آن یک کسالت و اغتشاش فکری باقی می ماند مثلا داروهایی را که از اسید باربیتوریک می سازند و خواب آور است حالت افسردگی را افزایش داده، از قوه دراکه می کاهد و مهمتر این که شخص به این قرص ها عادت می کند و مقدار آن را باید مرتبا زیاد کند که این خود زیان های بیشتری در خواهد داشت.

داروهای خواب آور

نتیجه گیری

باید دانست که سنین و عوارض جانبی فقط در داروهای خواب آور و آرام بخش دیده نمی شوند بلکه به تمام داروها مربوط هستند، و اگر یک کتاب فارماکولوژی یا داروشناسی را مورد مطالعه قرار دهیم، خواهیم دید از نخستین صفحه تا آخرین صفحات آن در شرح هر دارو از سنین و عوارض کم و بیش شدید آن بحث می کند، به طوری که این فکر برای بعضی از پزشکان پیش آمده و در یک محفل پزشکی اظهار نظر شده است که اگر دارویی سمیت و عوارض جانبی نداشته باشد تاثیر مفید نخواهد داشت و گویا درمان بیماری ها مستلزم به کار بردن داروهای است که خود به وجود آورنده بیماری های تازه ای باشند.

جای بسی شگفتی است که چگونه تاکنون به فکر هیچ طبیبی خطور نکرده است که ممکن است داروهای خارج از صنایع داروسازی و غیر از مجموعه داروهای موجود و کلاسیک پیدا شود که با داشتن فواید درخشان برای درمان بیماری ها در عین حال بی ضرر یا بسیار کم ضرر باشد.

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *